Poczucie rezonansu w relacjach z innymi

[lady_Godiva]

Proszę, jaka estetka


Cóż, nie zaprzeczę i ja: wierzch też ma jakieś w końcu znaczenie, co by się za szybko nie zarysował i nie wypłowiał, no bo potem trzeba na to patrzeć na codzień....

O, i żeby to była estetyka tradycyjna, bez udziwnień i nowinek modowych.

Prawda? Stonowana i nienarzucająca się klasyka ostatecznie zawsze zwycięży nad sfreakowanym designem.

[Prometeusz]

https://youtu.be/gpAzWsRAhV4 so true

[Dylla]

https://www.youtube.com/watch?v=d-fNLJ9HMw4

[Prometeusz]

Wolę szczęśliwe zakończenia.
https://www.youtube.com/watch?v=pc6z0nK6vsE hue hue

[Dylla]

Wolę szczęśliwe zakończenia.

Bolączką niektóych aktorów jest to, że grają w lekkich produkcjach ze szczęśliwym zakończeniem, albo serialach, a chcieliby wcielić się w postać trudną i dramatyczną. A ci, którym się taka okazja trafiła, dają z siebie wszystko, żeby jak najlepiej wczuć się w postać, stać się nią, doświadczyć jej emocji. Potem inni aktorzy im zazdroszczą, że mieli w swoim dorobku takie doświadczenie.
W życiu to jakoś nie działa. A można do tego podejść właśnie tak, jak do tych ról aktorskich. W teatrze życia mamy możliwość doświadczania całego spektrum zdarzeń, emocji i jest w tym jakaś magia, a nie krzyż do niesienia. Takie podejście sprawia, że bez lęku i z dreszczykiem emocji idziemy przez życie i wchodzimy w nowe sytuacje. I wbrew pozorom to nie jest głupota, brak rozsądku, postawa sprowadzająca nieszczęścia.

Koleżanka, o której tu czasem piszę, tak teraz podchodzi do swoich kreacji/doświadczeń. Ze śmiechem wspominała, jak kiedyś chodziła na spotkania miłośników sado-maso, które moderował terapeuta. Po kolei opowiadali o swoich przeżyciach, nakręcali się emocjonalnie, płakali, kłócili się, komentowali cudze opowieści. Ona teraz przypomina sobie, jakie robiła nieszczęśliwe miny, czuła powagę i wzniosłość chwili, wykonywała teatralne gesty i czerpała z tego jakąś masochistyczną przyjemność.

[Prometeusz]

Bolączką niektórych aktorów jest to, że grają w lekkich produkcjach ze szczęśliwym zakończeniem, albo serialach, a chcieliby wcielić się w postać trudną i dramatyczną.

1) Chcieć i mieć zamiar to dwie różne rzeczy.

W teatrze życia mamy możliwość doświadczania całego spektrum zdarzeń, emocji i jest w tym jakaś magia, a nie krzyż do niesienia.

2) To niech się do tego stosują i się cieszą z grania lekkich produkcji ze szczęśliwym zakończeniem. Tutaj też może być magia.

A ci, którym się taka okazja trafiła, dają z siebie wszystko, żeby jak najlepiej wczuć się w postać, stać się nią, doświadczyć jej emocji. Potem inni aktorzy im zazdroszczą, że mieli w swoim dorobku takie doświadczenie.

Nie ma czego zazdrościć, każdy ma swoje doświadczenie, lepiej się nie porównywać.

Takie podejście sprawia, że bez lęku i z dreszczykiem emocji idziemy przez życie i wchodzimy w nowe sytuacje. I wbrew pozorom to nie jest głupota, brak rozsądku, postawa sprowadzająca nieszczęścia.

Stoicyzm od 2-2,3 tys lat jest na propsie.

Koleżanka, o której tu czasem piszę, tak teraz podchodzi do swoich kreacji/doświadczeń. Ze śmiechem wspominała, jak kiedyś chodziła na spotkania miłośników sado-maso, które moderował terapeuta. Po kolei opowiadali o swoich przeżyciach, nakręcali się emocjonalnie, płakali, kłócili się, komentowali cudze opowieści. Ona teraz przypomina sobie, jakie robiła nieszczęśliwe miny, czuła powagę i wzniosłość chwili, wykonywała teatralne gesty i czerpała z tego jakąś masochistyczną przyjemność.

Pozdrawiamy Koleżankę.

Nie rozumiem trochę morału z tej historii (jeśli w ogóle w sobie ona go zawierała?). Tutaj można interpretować to na dwa sposoby. Albo terapia była skuteczna, stąd też nabranie dystansu. Albo nieskuteczna i nabranie dystansu. To coś jak z ludźmi długo leczącymi się na jakąś chorobę. Przechodzą leczenie, leczenie się kończy, choroba dalej jest. Po jakimś czasie choroba znika. No i pytanie. Czy stał się cud, czy efekty leczenia pojawiły się dopiero po czasie?

[Dylla]

Nie rozumiem trochę morału z tej historii (jeśli w ogóle w sobie ona go zawierała?).?

Sądząc po odpowiedziach to niczego nie zrozumiałeś tak, jak ja to chciałam przedstawić. Coś mi źle poszło z komunikacją.

Koleżanka śmiała się z samego faktu, że w czymś takim uczestniczyła, bo teraz na to patrzy tak, że jako aktorka przeżywała przez lata doświadczania postaci, w które się wcielała. Coś jakby Daniel Olbrychski miał do dzisiaj żal o to, że Azja Tuhajbejowicz został wbity na pal.

Aktorzy nie zazdroszczą sobie konkretnego doświadczenia, tylko tego, że kolega mógł wyjść poza płytkie role w komercyjnych serialach i zagrać coś krwistego, odważnego, wielowymiarowego.

Zachowawczość w życiu daje złudne poczucie kontroli i bezpieczeństwa, ale jest tylko próbą odcięcia się od tego, co wydaje się być czymś bolesnym i trudnym, zamykając przez to również dostęp do swobodnego popłynięcia na fali radości i dostępu do głębszych warstw emocji. Zamykamy się w życiu na to, co chętnie oglądamy w filmach, i co pewnie chcielibyśmy zagrać, gdybyśmy byli zawodowymi aktorami.

My tu sobie czasem rozmawiamy o tym, dlaczego reagujemy tak, a nie inaczej, bo mamy doświadczenia i schematy, które są nawykiem. Do tego dochodzą wyjaśnienia psychologiczne, neurologiczne, duchowe, jak również koncepcje, które mają na celu wyjaśnić, jak działają różne mechanizmy.
O transerfingu wprost nie rozmawiamy, albo robimy to rzadko. A transerfing, w największym skrócie, to odklejenie się od obrazu w zwierciadle, czyli oddzielenie Obserwatora, od tego "ja", które w transerfingu jest zwane śniącym. Nasze rozmowy forumowe na ww. tematy to też takie majaki śniących.
Wszyscy czytaliśmy książki Zelanda i o tym wiemy. Jednak przez to, że to jest coś tak prostego i banalnego, to może umykać uwadze i zagubić się w gąszczu teorii i innych rozmów. A jest to (odklejenie się od zwierciadła) celem, lub jednym z celów, różnych dróg rozwoju i jednym z warunków, żeby sobie (tran)serfować.

[Prometeusz]

Sądząc po odpowiedziach to niczego nie zrozumiałeś tak, jak ja to chciałam przedstawić. Coś mi źle poszło z komunikacją.

Ja cały czas doświadczam tego w tym wątku.

Pominąłem wałkowanie i przeszedłem do sedna. Spróbuję je lepiej sformułować, może coś zaiskrzy w komunikacji. Bycie aktorem i oglądanie aktorstwa różni się od realnego życia tym, że w tym drugim mamy jeszcze dbać o swój interes. Istnieją konsekwencje (prawo karmy). Aktor chce grać trudne dramatyczne role, bo jego status idzie w ten sposób w górę. W dodatku im trudniejsze zadanie tym szansa na mocniejsze flow. Czy możemy czerpać z takiej postawy, w której nie bierzemy spraw, które dzieją się wokół nas "do siebie"? Tak. Czy to oznacza, że wszystkie sprawy mamy w ten sposób traktować? Niekoniecznie. Ja się przyglądać nie będę jak ktoś obraca mi pannę, albo jak ona defrauduje wspólny fundusz. Nie dlatego, że biorę to do siebie (choć czasem psychologia może tak zadziałać moja i dla mnie to będzie chwilowy impuls jako emocjonalne wsparcie). Brak reakcji to też jest wybór, a prawidłowy wybór to zadbanie o swoją sprawę. Tak jak w sportach ekstremalnych nie chodzi o wystawienie się na ryzyko, tylko o kontrolę w sytuacji wysokiego ryzyka. W trudnych sytuacjach życiowych nie chodzi o to by się rozkoszować dramatem i dramatycznymi emocjami, tylko o to by je zaakceptować i wyjść z nich silniejszymi, lepszymi, mądrzejszymi, spełnionymi.

A co do naszego mielenia oczywistości to mamy tutaj Gołębicę z bejsbolem, która zawsze może wpaść i zakomunikować nam "koniec patosu"

[lady_Godiva]

A co do naszego mielenia oczywistości to mamy tutaj Gołębicę z bejsbolem, która zawsze może wpaść i zakomunikować nam "koniec patosu"

Tylko w sumie problem jest taki, że lady Gołębica zazwyczaj bejsbola używa tylko raz na jedno indywiduum.

Żeby oberwać drugi raz, to już się trzeba trochę mocniej postarać.

[Dylla]

Tylko w sumie problem jest taki, że lady Gołębica zazwyczaj bejsbola używa tylko raz na jedno indywiduum.

Ja jeszcze swojego limitu nie wykorzystałam, wiec ze mną nie ma problemu - wal.

Brak reakcji to też jest wybór, a prawidłowy wybór to zadbanie o swoją sprawę.

Dokonujemy "wyborów", a nie wyborów. Kolega, o którym wcześniej wspominałam, miał do "wyboru" dokuczliwą dla niego samotność, albo shit-testującą kobietę, a jedno i drugie chroniło go przed tym, czego się bał. On się wystawiał na ryzyko, nie miał kontroli i nie zadbał o swoją sprawę. A zadbałby, gdyby się odważył wejść w tę rolę, której unikał.
Widzę tu analogię do transerfingowego rezygnowania z kontroli po to, żeby ją uzyskać.

[Prometeusz]

Widzę tu analogię do transerfingowego rezygnowania z kontroli po to, żeby ją uzyskać.

Ja natomiast widzę analogię do transakcyjnego trzymania się kontroli. Koleś bał się tej sytuacji w której nie miał kontroli (nie wiedział jak się zachowywać by zapewnić sobie uwagę/zajęcie).

[lady_Godiva]

Tylko w sumie problem jest taki, że lady Gołębica zazwyczaj bejsbola używa tylko raz na jedno indywiduum.

Ja jeszcze swojego limitu nie wykorzystałam, wiec ze mną nie ma problemu - wal.

Ale , że co, tak bez powodu? (A w każdym razie bez powodu, który ją mogłabym uznać za powód ]
Sorry laska, nie poczuj się jakaś inna czy coś, ale to niemożliwe w Twoim przypadku, nawet ten jeden raz

[Dylla]

Sorry laska, nie poczuj się jakaś inna czy coś, ale to niemożliwe w Twoim przypadku, nawet ten jeden raz

To, co Prometeuszowi przychodzi tak łatwo, jakby samo, mnie nie jest dane nawet wtedy, gdy proszę.

[Prometeusz]

To, co Prometeuszowi przychodzi tak łatwo, jakby samo, mnie jest dane nawet wtedy, gdy proszę.

i Vice Versa.

Żeby oberwać drugi raz, to już się trzeba trochę mocniej postarać.

[Dylla]

To, co Prometeuszowi przychodzi tak łatwo, jakby samo, mnie jest dane nawet wtedy, gdy proszę.

i Vice Versa.

Ale całość, właśnie dzięki temu dodatkowi (to, co Ci nie przychodzi łatwo), tworzy taką perfekcyjną niedoskonałość. Bardzo ciekawa kombinacja.

[lady_Godiva]

To, co Prometeuszowi przychodzi tak łatwo, jakby samo, mnie jest dane nawet wtedy, gdy proszę.

i Vice Versa.

Ale całość, właśnie dzięki temu dodatkowi (to, co Ci nie przychodzi łatwo), tworzy taką perfekcyjną niedoskonałość. Bardzo ciekawa kombinacja.

Dukaja [Jacka] się czytało, hę?

[lady_Godiva]

Sorry laska, nie poczuj się jakaś inna czy coś, ale to niemożliwe w Twoim przypadku, nawet ten jeden raz

To, co Prometeuszowi przychodzi tak łatwo, jakby samo, mnie nie jest dane nawet wtedy, gdy proszę.

Spoko, laska.

Lady Godivie coś się może kiedyś do szczętu w światłowodach rozregulować i przestanie rozpoznawać kto swój, a kto obcy.........

[lady_Godiva]

To, co Prometeuszowi przychodzi tak łatwo, jakby samo, mnie jest dane nawet wtedy, gdy proszę.

i Vice Versa.

Żeby oberwać drugi raz, to już się trzeba trochę mocniej postarać.

Taki z Ciebie kozak?









Ok.

[Dylla]

Dukaja [Jacka] się czytało, hę?

Się czytało i się uwielbia.

[lady_Godiva]

Dukaja [Jacka] się czytało, hę?

Się czytało i się uwielbia.

A dla mnie Dukaj...za suchy [Stwierdzam to po "Innych pieśniach", na "Lód" już się nie odważyłam ]

No ok. Jest gość zajebisty, czuje się, jak mu globus pięknie pracuje, ale...... .....

No za mądry jest

A ja lubię czasem szczyptę /nieopatrznego / grafomaństwa i efekciarstwa