Czym są wspomnienia?

[najna]

Tak z punktu widzenia transerfingu, to już urzeczywistnione nurty wariantów, które minęły. Ale co się dzieje, gdy wspominamy? Nie jest to raczej slajding, bo raczej nie chcemy tego przyciągnąć. Wiadomo, że raczej warto się skupić na teraźniejszości i formować przyszłość, niż tkwić w przeszłości. Ale przecież każdy z nas czasami wspomina, a to wydarzenie z dzieciństwa, udane spotkanie towarzyskie, stary związek, byłego przyjaciela, niesamowite wakacje, pierwszy samochód i radość z jego posiadania.... cokolwiek. Zastanawia mnie, co się dzieje na poziomie energetycznym, kiedy wspominamy. Przecież żadna myśl nie przepada bez śladu. Mało tego, w tych wspomnieniach są przecież inne osoby. Co się dzieje, gdy wspominamy, z otaczającym nas światem i ludźmi we wspomnieniach. Co się dzieje na poziomie energetycznym? Zastanawialiście się nad tym?

[mariuszstr]

Ja mogę tylko gdybać, ale pewnie kieruje to nas na dalszą część linii życia, na których byliśmy w okresie, który wspominamy. Coś jak "naprzód w przeszłość" u Zelanda. Ale jak mówię, nie mam praktycznych doświadczeń, więc mój post potraktuj jako przemyślenia teoretyczne :D

[najna]

Czyli, jak np. mama wspomina czasu kiedy z troską zajmowała się swoją pociechą, to ta pociecha coraz rzadziej dzwoni i odwiedza starą matkę? Dobrze zrozumiałam?
I dzięki za odpowiedź, bo właśnie o takie rozważania teoretyczne mi chodzi Ciekawa jestem Waszych gdybań

[mariuszstr]

Hm, ja widzę to tak. Załóżmy, że wspominam jakiś dawny wyjazd wakacyjny - jeśli w tym "slajdzie" (chociaż świadomie nie traktuję tego jako slajdu, w zasadzie to jest slajdem) czuję np. beztroskę, widzę piękną przyrodę - to nastrajam swoje myśli na linie życia, na których częściej jeżdżę na beztroskie wypady poza miasto :-) A jeśli wspominam np. jakieś stresujące zdarzenie z przeszłości, ułatwiam materializację kolejnych podobnych jakościowo, nieprzyjemnych zdarzeń. Tak ja to rozumiem :-)

[Transformator2012]

Odpowiedź na to pytanie jest zawarta w 2 tomie "Transerfingu Rzeczywistości":

Przypatrz się uważnie jakiemuś przedmiotowi, potem zamknij oczy i spróbuj go sobie wyobrazić. Nawet jeśli posiadasz wyjątkowe zdolności wizualizacji, to i tak nie będziesz w stanie „zobaczyć" przedmiotu z zamkniętymi oczami tak samo, jak z otwartymi. Obraz, który utrwalił Twój mózg, jest tylko fotografią bardzo słabej jakości. Przypuśćmy, że mózg przechowuje taką fotografię jako określony stan grupy neuronów. Wówczas do odtworzenia wszystkich posiadanych we wspomnieniach fotografii nie wystarczy wszystkich neuronów, mimo ich olbrzymiej ilości.

Jeżeli nasze wspomnienia i sny to odtwarzanie tego, co zostało zapisane w neuronach, to ile tych komórek musiałoby być w naszych głowach? W ramach modelu Transerfingu neurony nie są nośnikami informacji jak bity w komputerze. Mózg nie przechowuje samej informacji, a pewien rodzaj odnośników do informacji znajdującej się w przestrzeni wariantów.

Możliwe, że mózg jest w stanie przechowywać w sobie jakąś ograniczoną ilość danych. Ale nawet będąc doskonałym układem biologicznym, nie jest w stanie przechowywać w sobie wszystkiego, co jesteśmy gotowi odtworzyć w swojej pamięci. Tym bardziej nie może syntezować takiej doskonałej wirtualnej rzeczywistości jak sen. Czy w stanie czuwania łatwo zamknąć oczy i wyobrazić sobie obraz tak naturalny jak we śnie? Nie daj się zwieść mało przekonującymi argumentami, jakoby mózg, wyłączywszy się, nabywał umiejętności wyraźnego postrzegania wyobrażonych przez siebie obrazów. Jak już mówiłem, umysł nie jest zdolny do stworzenia niczego zasadniczo nowego. On tylko może ułożyć nową wersję domku ze starych klocków. Umysł dysponuje jedynie prymitywną informacją o tych klockach i o tym, jak je układać. Bardziej szczegółowe dane umysł przechowuje na papierze i innych nośnikach. Wszystkie pozostałe informacje docierają do umysłu z przestrzeni wariantów za pośrednictwem duszy.

W ten sposób umysł w modelu Transerfingu jawi się jako dość prymitywny układ, którego pracę można odtworzyć w postaci modelu, co zresztą usiłują zrobić naukowcy. Próby stworzenia sztucznej inteligencji póki co nie zostały uwieńczone sukcesem. Umysł jest w stanie zrozumieć siebie, ale nie jest w stanie zrozumieć natury duszy. Tajemnica intelektu żywej istoty polega na jedności i współdziałaniu duszy i umysłu. Dotychczas starania cybernetyków sprowadzały się do odtwarzania procesu myślenia, tak jak robi to umysł. Lecz być może kiedyś przyjdzie komuś do głowy stworzenie maszyny zdolnej nastrajać się i uzyskiwać informacje z przestrzeni wariantów, jak robi to dusza.

W jakiś sposób umysł jest zdolny zapamiętywać odnośniki do właściwych sektorów przestrzeni. Jeśli trzeba sobie coś przypomnieć, umysł zwraca się do duszy, a ta nastraja się na odpowiedni sektor. Lecz albo dusza źle się nastraja, albo umysł źle zapamiętuje odnośniki, a może dusza i umysł nie mogą się między sobą dogadać. W rezultacie mamy to, co mamy: nasza pamięć jest niedoskonała.

[najna]

Hm, ja widzę to tak. Załóżmy, że wspominam jakiś dawny wyjazd wakacyjny - jeśli w tym "slajdzie" (chociaż świadomie nie traktuję tego jako slajdu, w zasadzie to jest slajdem) czuję np. beztroskę, widzę piękną przyrodę - to nastrajam swoje myśli na linie życia, na których częściej jeżdżę na beztroskie wypady poza miasto A jeśli wspominam np. jakieś stresujące zdarzenie z przeszłości, ułatwiam materializację kolejnych podobnych jakościowo, nieprzyjemnych zdarzeń. Tak ja to rozumiem

Mi się wydaje, że nawet jeśli będziemy wspominali dobre wydarzenie, ale z żalem i tęsknotą, to również będziemy się oddalać od podobnych sytuacji.

Transformator, wg mnie ten fragment wyjaśnia tylko czym są wspomnienia, gdzie się znajdują i jak w wybrakowanej formie możemy je znowu oglądać ale nie wyjaśnia, co zachodzi na poziomie energetycznym, przecież żadna myśl nie ginie

[mariuszstr]

Mi się wydaje, że nawet jeśli będziemy wspominali dobre wydarzenie, ale z żalem i tęsknotą, to również będziemy się oddalać od podobnych sytuacji.

Oczywiście, że tak :-)

[najna]

Po takich wnioskach można się pokusić o stwierdzenie, że wspomnienia to taki bezpieczny slajding - bez możliwości wytworzenia nadmiernego potencjału.

[mariuszstr]

Dla mnie wyznacznikiem bezpieczeństwa (czegokolwiek) jest stan komfortu duchowego :-) Więc jeśli wspominamy coś z żalem, albo jakieś wydarzenie, które traktujemy jako negatywne i czujemy przy tym dyskomfort, bezpieczne to nie jest :-) A jeśli przeciwnie, odczuwamy spokój, błogość - to takie wspomnienie jest jak najbardziej ok :D

[najna]

Tu się zgodzę
Ale naszła mnie jeszcze taka myśl, że wspomnienia nie zawsze chyba są bezpiecznie. Bo skoro umieszczenie w slajdzie konkretnej osoby jest złe, to w takim razie w trakcie wspominanie również jest złe. Bo na poziomie energetycznych zachodzi podobny proces, ale to byłoby dziwnie, przecież wspomnień nikt nie odbierze. Czuję sie skołowana

[mariuszstr]

Ale naszła mnie jeszcze taka myśl, że wspomnienia nie zawsze chyba są bezpiecznie. Bo skoro umieszczenie w slajdzie konkretnej osoby jest złe, to w takim razie w trakcie wspominanie również jest złe.
Bo na poziomie energetycznych zachodzi podobny proces, ale to byłoby dziwnie, przecież wspomnień nikt nie odbierze. Czuję sie skołowana :crazy1:

Hehe, tutaj mój umysł dochodzi już do kresu swoich możliwości, nie wiem jak tą kwestię rozstrzygnąć ;-)
Jedyne, co przychodzi mi na myśl, to ufać odczuciu dyskomfortu duchowego (powtórzę się) - bo jeśli miałoby być coś niebezpieczne, dusza musi dać o tym znać :-)

[najna]

Hmmm może masz rację. Chyba przeprowadzę mały eksperyment w tej dziedzinie i powspominam np. jakieś wakacje Zero nadmiernego potencjału, a skoro proces energetyczny ma być ten sam... jeśli dotrwam w eksperymencie, to powiem, czy są jakieś rezultaty

[Transformator2012]

Tak naprawdę to wszystko jest ENERGIĄ - zarówno to co materialne jak i nie materialne (wspomnienia też) - i to od nas samych zależy jak tą energię wykorzystujemy. Czy jest pozytywna czy negatywna i jaki ona ma na nas wpływ.

[Prometeusz]

http://www.compu.pl/2012/10/01/modelowanie-wspomnien/

[mariuszstr]

http://www.compu.pl/2012/10/01/modelowanie-wspomnien/

;)

Bardzo ciekawe, ja rok temu się tym (bez czytania o badaniach naukowców) zajmowałem - tj. przypominałem sobie co bardziej traumatyczne wspomnienia i przeprogramowywałem je zgodnie z duchem czegoś w rodzaju koordynacji zamiaru i świadomości. I rzeczywiście teraz wspominanie tego nie powoduje u mnie dyskomfortu. Fakt, że nie jest to zgodne z Transerfingiem (bo tutaj wydaje się, że stawiamy na świadomość tu i teraz, a nie oczyszczanie podświadomości) ale oczyszcza to podświadomość.

[XAdr]

Według mnie wspomnienie, które powoduje dyskomfort psychiczny ( w jakiś sposób jest < musi być> jeszcz żywe, nieodległe) to wspomnienie negatywnej emocji, która zostaje przywołana. jeśli przywołuje sie uczucie ( i jest on dla nas negatywne) to wiadomo że oddajemy jakąś część energii, która być może zasila wahadło, które niegdyś przyczyniało się do pierwotnego złego stanu. Przcież ono trwa i w dlaszym ciagu żywi się naszą energią ( właśnie na zasadzie wspominania) Zaś wspominanie , któremu nie towarzyszą już żadne emocje - nie powoduje oddania energii. Jedynie obrazuje przeszłość innego wariantu, który minął . Być może wnioskuje tak po sobie. Ludzie z reguły mają tendencje do rozpamiętywania i wpominania rzeczy, które nie stały im się do końca obojętne. We wsponieniu pojawa się pragnienie, albo złość, albo wyrzuty sumienia i wówczas energia jest pchana z tych myśli do konkretnego wahadła. Nawet jeżli wspominamy jak kiedyś było fajnie i radośnie - dajemy sobie odczucie że teraz tak nie jest. Dobre wspomnienia zmieniają nasze myśli na poziomie teraźniejszości.