Slajdy

[Dylla]

Dlaczego fajne rzeczy przytrafiają się tylko innym? Nikt mnie tu nie obraża, nie wyzywa, nie kłóci się ze mną. To może chociaż obgadajcie mnie na sabacie, co?

[Prometeusz]

[Dylla]

A propo! Pamiętacie jak na skype mówiłem, że mam talent? To jest właśnie jego próbka. Hahahahaha

To dlaczego mi tego nie robisz, skoro umiesz, a nawet jesteś w tym kierunku wybitnie utalentowany?

[marcel]

.

[Dylla]

Meriam, Mariuszu, Kasiu, Prometeuszu wznoszę toast (wiskaczem z robala ) za kolory życia i Wasze zdrowie

Ja też tu jestem.

[marcel]

.

[Prometeusz]

@Marcel. Dotknąłeś istoty zaistniałej sytuacji. poszukam drabinki i e-tam-ne sobie w podłogę.

[Prometeusz]

To dlaczego mi tego nie robisz, skoro umiesz, a nawet jesteś w tym kierunku wybitnie utalentowany?

Oj tam, oj tam

[marcel]

.

[Lex]

@Lex - nie latające jabłka i wejście w związek to nie są tak samo trudne sprawy. Ta druga jest całkiem realna. Jeśli to dla Ciebie ważne, to w końcu się pojawi właściwa osoba. Na świecie jest tyle ludzi, na pewno nie jeden osobnik jest właściwy i dobry do relacji z Tobą.

Dziękuję
Tyle że właśnie nie wiem, może tu zawyżam jakoś ważność poza tym no... no dla mnie to jawi się w tej chwili jako tak samo trudne jak te jabłka spadające w niebo

A co do równoległych rzeczywistości. Skoro rozmawiamy, to znaczy, że jesteśmy w jednej rzeczywistości, gdybyś był w innej, nie zaistniałby kontakt.

Linie życia mogą się jednak przecinać

Ale nie martw się Prometeusz nowego odcinka nie będzie. Napisałam do admina prośbę o skasowanie mojego konta ze wszystkimi postami.

Szkoda Mnie nie przeszkadzało, że miałaś odmienne zdanie i tak dużo wątpliwości. Ale prawdopodobnie nikt z nas i tak ich nie rozwieje, to możesz zrobić tylko Ty.

A tak w ogóle to nie podoba mi się w jakim kierunku ten wątek się potoczył...

[Prometeusz]

Życzę więcej optymizmu w dalszej drodze

[Lex]

@Lex sęk w tym, że Maria chyba od dłuższego czasu zbierała się do opuszczenia forum tylko szukała pretekstu

Który dostała i to całkiem poważny (tzn. ja bym może takich rzeczy nie wziął do siebie, ale rozumiem że ktoś może wziąć).

Widocznie tak miało być i dla każdego będzie lepiej.

?? nie wiem co masz na myśli, nie widzę dlaczego miałoby być lepiej np. dla mnie

[Prometeusz]

Nic tylko się Cieszyć

[Prometeusz]

yhym.

[Prometeusz]

Ok.

[Prometeusz]

[Lex]

Tylko nie mogę pojąć tego ciągłego zawyżania ważności, podczas gdy książka o której mówi to forum jest o jej obniżaniu.

A ja mogę. Ponieważ przeczytanie instrukcji nie sprawia automatycznie, że umiesz obsługiwać dane urządzenie.

Kilka osób z rzędu próbowało jej to wytłumaczyć, ale widać stare nawyki wzięły górę.

A odejście z forum nie przyczyni się raczej do wyplenienia starych nawyków.
Znaczy pewnie, że każdy musi w sumie sam do tego wszystkiego dojść i w swoim tempie, bo też to że dla 99% ludzi Transerfing jest tym wielkim odkryciem i TYM co sprawia, że nie muszą szukać dalej, to jednak jeszcze nie znaczy, że tak będzie dla 100%, więc tak trochę nie spodobało mi się to co się stało w tym temacie (bo w moim odczuciu gdy nasze słowa nawet niezamierzone kogoś zranią, to należy przeprosić i zostawić temat - nawet gdy sami nie widzimy potrzeby przepraszania, a nie upierać się, że problem jest w tej osobie, takie moje zdanie ),

[purple_elephant]

bo w moim odczuciu gdy nasze słowa nawet niezamierzone kogoś zranią, to należy przeprosić i zostawić temat - nawet gdy sami nie widzimy potrzeby przepraszania, a nie upierać się, że problem jest w tej osobie, takie moje zdanie ),

W pelni popieram. Ladnie powiedziane Lex

[kasica]

.

[Prometeusz]

Cały czas studiuje i uczę się "tych" praw, jestem cały czas w drodze. A na tej drodze pojawiła mi się kolejna historia która chyba jest synchroniczna do zaistniałej sytuacji. Zamieszczam ją tutaj z pozdrowieniami dla Marii . Jest to opowieść Junga o jego pacjentce.

Mój przykład dotyczy młodej pacjentki, która pomimo wysiłków z jej i z mojej strony, okazała się psychologicznie niedostępna. Trudność polegała na tym, że zawsze wszystko o wszystkim wiedziała najlepiej. Świetne wykształcenie dało jej broń idealnie dostosowaną do celu, czyli starannie wypolerowanego racjonalizmu kartezjańskiego z nienagannym poczuciem rzeczywistości. Po kilku bezowocnych próbach osłodzenia jej racjonalizmu nieco bardziej ludzkim pojmowaniem świata, mogłem już tylko mieć nadzieję, że wydarzy się coś niespodziewanego i irracjonalnego, coś, co zburzy intelektualną otoczkę, w jaką pacjentka była owinięta. Pewnego dnia siedziałem naprzeciwko niej, odwrócony plecami do okna, słuchając jej retorycznego wywodu. Poprzedniej nocy miała niesamowity sen, w którym ktoś podarował jej złotego skarabeusza – dość kosztowną biżuterię. Kiedy opowiadała mi o tym, coś zastukało w okno. Odwróciłem się i zobaczyłem dużego owada obijającego się o zewnętrzną stronę szyby. Najwyraźniej starał się on dostać do ciemnego pomieszczenia. Wydało mi się to bardzo dziwne. Natychmiast otworzyłem okno i złapałem owada w powietrzu, gdy próbował wlecieć do środka. Był to żuczek zwany kruszczycą złotawką (Cetonia aurata), którego złotozielona barwa bardzo przypomina złocisty odcień skarabeusza. Podałem pacjentce złapanego owada, mówiąc: „Oto pani skarabeusz”. Wydarzenie to przekłuło jej kokon racjonalizmu i stopiło lód intelektualnego oporu. Mogłem kontynuować leczenie, uzyskując zadowalające rezultaty. [Cyt. z Efekt Synchroniczności]